مهدی نصیری که زمانی در زمره عالمان و متدینان خوشفکر بود مدتی ست از گذشته اش توبه نموده و اینجانب که به اندیشه های او علاقه مند و هم رأی او بودم هم اکنون در گفتار های آقای نصیری اشکالات و تناقض گویی های متعدد می بینم که در اینجا به یکی دو مورد آن اشاره می کنم.
آقای نصیری که فتوای برخی مراجع بر عدم اشکال دیدن زنان بادیه و اعراب که حجاب را کامل رعایت نمی کنند آنهم با قید اینکه اگر بدون قصد لذت و ترس افتادن به حرام باشد، به زنان یک من مالیده و مهیج شهری تسری می دهد و چشم در چشم خانم معلوم الحالی به افاضه تحولاتش می پردازد و در قسمتی با فشار! می گوید از کجا این حرف را در می آورید که جامعه ای که حجاب نداشته باشد عفت هم ندارد حجاب و عفاف دو مقوله جداست!!
تمام کشور های دنیا چین و روسیه و ... عفاف ندارند؟!! و در سخن خودش به کلام آقای نوری همدانی هم استناد می کند.
آقای نصیری! مسلما منظور آیت الله نوری همدانی این نیست که حجاب و عفاف ارتباطی بهم ندارند هیچ عاقلی این را نمی پذیرد. کسانی که حجاب صحیح ندارند بی عفت نیستند و بهمان اندازه که حجاب دارند عفت هم دارند و بهمان اندازه که حدود را شکستند از عفاف خارج شده اند و موجبات مفسده در جامعه خواهند بود.
و کسی که حجاب حداقلی خود یعنی همان حدود و حرمت شرعی را رعایت نمی کند نمی تواند عفیفه باشد اگرچه ممکن است کاملا بی عفت و حیا نباشد.
حد وجه و کفین که شما در همان هم شیطنت کردید که از عاقبتت به خدا پناه می برم، حداقل حجاب است و خانمی که بیشتر از سایرین نجابت و طهارت روح دارد بالطبع پوشش بیشتری خواهد داشت.
یکی از اساتید اخلاق می گفت که عاقل روی مرز راه نمی رود و سعی دارد از مرز آتش فاصله بگیرد حالا سیره آقای روشنفکر ما سوق دادن خانم ها به سوی مرز بی حجابی و حتی شکستن مرزها با تمسک به رای شاذ یک نفر اسماً مجتهد می باشد.
آقای نصیری! ممکن است باحجابی بی حیا و حجابش نفاق باشد ولی ممکن نیست کسی که عفیفه باشد بی حجاب باشد (گرچه امر شدت و ضعف دارد) و هرچقدر پاکدامنی و حیا بیشتر حجاب بیشتر و هرچقدر بی حجابی در جامعه بیشتر باشد مفاسد و بی حیایی هم بیشتر خواهد بود.
کسی که رابطه به این سادگی و وضوح برایش شبهه شده فاتحه اندیشه اش را بخوانم بهتر
یحیی مازنی می‌گوید: مدت زیادی در مدینه همسایه علی بن ابی طالب (علیه‌السّلام) و نزدیک منزلی که دخترش زینب سکونت داشت، بودم. به خدا قسم هیچ‌وقت دخترش را ندیدم و هیچ صدایی از او نشنیدم و هنگامی که می‌خواست به زیارت جد خود مشرف شود، شب از منزل خارج می‌شد. حسن (علیه‌السّلام) در سمت راست او و حسین (علیه‌السّلام) در سمت چپ او و امیرالمومنین (علیه‌السّلام) در جلوی او حرکت می‌کرد. هنگامی که به قبر می‌رسیدند، امیرالمومنین (سلام‌الله‌علیه) جلوتر می‌رسیدند و نور قندیل‌ها را خاموش می‌کردند. یک مرتبه حسن مجتبی (سلام‌الله‌علیه) از آن حضرت علت این‌کار را پرسیدند. امیرالمومین (سلام‌الله‌علیه) پاسخ دادند: می‌ترسم کسی چشمش به خواهرت زینب بیافتد. وفیات الائمة، ص۴۳۵-۴۳۶
... (در حال تکمیل)